เป็นพืชในวงศ์ RUBIACEAE ชื่อวิทยาศาสตร์ Morinda citrifolia Linn. มีถิ่นกำเนิดเป็นพืชพื้นเมืองในแถบโพลินีเซีย ประเทศในเขตโอเซียเนีย เป็นหมู่เกาะในแถบมหาสมุทธแปซิฟิกตอนใต้ แถวนั้นเรียกว่า “โนนู” ภาษามลายู เรียก “เมอกาดู” มีภาษาเรียกหรือชื่อสามัญเป็นภาษาอังกฤษ Great Morinda หรือ Beach Mulbery หรือ Indian Mulbery ชื่อเพราะเหลือหลาย น่ากินจัง ชาวเกาะ ชาวเล นิยมกินกันมาก เมื่อข้ามมาแถบเอเชีย แถบฮาวายยังเรียกสั้นๆ ว่า “โนนิ” (NONI) บางคนเรียกลูกเนยแข็ง กลิ่นเหม็นเน่า ชาวบ้านเรียก ลูกอ้วก แต่คนทั่วไปที่รู้จักการปรุงแต่ง นำมาทำกิน ทำยา เรียกว่า “ยอ” ใบยอ ลูกยอ ต้นยอ

   เป็นอาหาร ถ้าจะเรียกเป็นผัก ก็เป็นผักยืนต้นที่สูงใหญ่ขนาดกลาง สูงประมาณ 3-8 เมตร เวลาจะเอาใบมาทำอาหารจากต้นใหญ่ ต้องใช้วิธีสอย หรือปีนเด็ดยอดใบ ซึ่งต้นยอจะให้ใบเป็นอาหารตลอดปี ให้ผลลูกยอจะออกช่วงฤดูหนาว ใบยออ่อน ลวกหรือต้มเป็นผักจิ้มน้ำพริก ปรุงแกงเผ็ด แกงอ่อมร่วมกับหมู ปลา ไก่ ที่นิยมมากคือ รองก้นห่อ หรือกระทงใบตองห่อหมกปลา ห่อหมกหมู ห่อหมกไก่ ผลห่าม ผลแก่สีเขียว ชาวอีสานนำมาตำส้มตำแทนมะละกอ แซ่บหลายหรือไม่ ต้องถามชาวอีสาน หรือผู้รู้ที่เคยตำส้มตำลูกยอกันดู
   1. ช่วยขับลมในลำไส้ ขับผายลม
   2. ช่วยบำรุงธาตุ ทำให้เจริญอาหาร
   3. แก้สะอึก
   4. แก้เหงือกเปื่อย เหงือกบวม
   5. แก้เสียงแหบแห้ง
   6. แก้ตัวเย็น
   7. แก้ร้อนในอก
   8. แก้อาเจียน